Erfenis

Vandaag kreeg ik een afschuwelijk verhaal te lezen, een verhaal waarvan ik vrees dat het vaak voorkomt. Het handelt over een dementerende oude vrouw die opgenomen werd in het ziekenhuis, zij zou nooit meer naar huis terugkeren. Er werd aan de kleindochter verzocht om voor haar katten te zorgen, de kleindochter had echter andere prioriteiten (het appartement van grootmoeder overhoop halen op zoek naar geld voor drugs). Verschillende mensen zijn nalatig geweest in dit verhaal en ik wil iedereen de gruwelijke details besparen, maar één van beide poezen heeft het alleszins met de dood moeten bekopen. Dit is het risico dat je als senior loopt, dat uw huisdieren aan hun lot overgelaten worden van zodra je sterft of niet meer in staat bent in te staan voor hun welzijn. Dit is iets wat zelfs mij al op mijn jeugdige leeftijd bezig houdt, wat gebeurt er met hen die samen met jou uw laatste jaren doorgebracht hebben, hen die u zoveel genegen zijn. Bij een bezoekje aan het asiel ben ik er ook reeds getuige van geweest hoe een hond, bevend van schrik, duidelijk zelf al op leeftijd, werd binnengebracht. Het baasje was blijkbaar overleden. Verschrikkelijk gewoon hoe zo’n dier plotseling uit zijn liefdevolle omgeving wordt weggerukt om bijna letterlijk in de hel te belanden. Bevend, in een hoekje gekropen en waarschijnlijk de euthanasiespuit die op hem wacht, want hoeveel kans maakt een oude van dagen om geadopteerd te worden, om toch nog zijn laatste momenten in een knusse thuis te mogen slijten. Verschillende van deze mensen hebben geen familie meer, bij wie deze huisdieren terecht zouden kunnen, maar ik verzeker jullie, er zijn heel veel van deze mensen die wel nog familie hebben. De meesten willen echter duidelijk wel de erfenis, maar niet de zorg van deze dieren op zich nemen, nochtans de grootste wens van hun overleden "dierbare". Ongelooflijk welke drogredenen mensen allemaal uitvinden om deze taak toch maar niet op zich te moeten nemen. Lukt dit om gegronde redenen niet en wordt er op een waardige manier naar een nieuwe en goede thuis gezocht, tot daar aan toe, maar de mevrouw die de poes van haar overleden schoonmoeder aan me probeerde te “verkopen” als zijnde mijn eigen verloren gewaande poes die ik al maanden miste, vond ik toch alles slaan! Ze had gewoonweg mijn flyer al die tijd bijgehouden voor tegen dat het zover zou zijn, om op die manier van poes af te raken. Mijn vermiste kat was overigens spierwit, die van schoonmama had een gekleurde staart en plek op het kopje. Wat een laffe manier om van een ongewenst levend wezen af te raken, om nog maar te zwijgen van de valse hoop die gegeven wordt.

"Moeilijke" karakters

Ik schrijf dit stuk n.a.v. een blog geschreven door een poezencollega (http://katdegoedehoop.blogspot.com). Deze blog vertelt het verhaal van Orange, Omar, Nelleke en Frauke. Vier prachtige poezen die door hun karakter echter zo goed als geen kans maken op adoptie. Nochtans zijn zij niet verloren, met heel veel liefde, aandacht en geduld kunnen zij evenzeer openbloeien tot die knuffelpoes waar iedereen van droomt. De meeste mensen hebben moeite om dit te geloven, maar dan zeg ik, onderschat onze ervaringen op dit vlak niet. Reeds meerdere malen hebben wij ontroerende verhalen te horen gekregen van vroegere adoptanten die ons vertellen dat ze nog geen seconde spijt hebben gehad van hun keuze, dat er niets mooiers is dan een schuchtere poes te zien openbloeien tot de prachtpoes die zij is, haar alle ellende te doen vergeten en te zien genieten van de kans die zij nog gekregen heeft. Een van deze verhalen handelt over Fran. Zij werd oorspronkelijk gedumpt in het stadspark en leefde afgezonderd van de andere poezen. Het was duidelijk dat wat zij meegemaakt had, haar getekend had en haar vertrouwen in de mensheid had doen verliezen, want zij liet zich niet benaderen door ons, zeker niet om gestreeld te worden. Ondanks haar onplaatsbare karakter, besloten we toch haar een kans te geven. In de bench kon ze geen kant uit en was ze verplicht om zich te laten strelen. Ze reageerde zeker niet agressief, maar genoot ook niet van de strelingen want ze kromp telkens in elkaar. Toch wist ik dat het goed kon komen met haar, want als ze niet uithalen of grommen is dit al een goed teken, als ze nu toch maar een kans kreeg van iemand die haar wil adopteren. En gelukkig voor Fran heeft die kans zich aangediend. Door iemand die besefte dat zij haar tijd nodig zou hebben, maar dat dit zeker en vast zou lonen. Nu, een paar maanden later, ontvingen wij het nieuws dat alles goed gaat met haar. Ze heet nu Koshka en is een enorm lieve knuffelaar geworden. Zo zie je maar, wij vertellen geen leugens! :-) Katten zijn tenslotte een beetje zoals mensen, zij worden ook getekend door levenservaringen, maar met veel begrip en liefde kan veel bereikt worden...

Voederpas

Zoals de meeste onder ons wel reeds zullen weten, werd er in het Gentse een algemeen voederverbod ingevoerd voor vogels zoals duiven, meeuwen, eenden, maar ook voor zwerfkatten. Voor zwerfkatten wordt echter een uitzondering gemaakt, in die zin dat mensen met een voederpas deze wel nog mogen voederen. Dit vonden wij een goede maatregel, ware het niet dat er aan de voorwaarden voor het bekomen van zo’n voederpas nogal moeilijk voldaan kan worden.

Voorwaarden voor het bekomen van een voederpas:

De meerderjarige persoon vermeld op de voederpas engageert zich om :
- enkel zwerfkatten te voederen;
- de zwerfkatten enkel te voederen met droogvoer en de dieren geen karkassen, vers vlees, slachtafval, keukenresten, visgraten, blikvoer, enz. te voeren;
- het droogvoer aan te bieden in een bakje en nooit los op de grond;
- de bakjes na 18.00 u weg te halen* en af te wassen;
- de zwerfkatten op vaste plaatsen en tijdstippen te voederen, enkel in de voormiddag voor 12.00 u;
- de dieren enkel vers water aan te bieden in een aangepast bakje of dispenser;
- geen schuilhokjes voor zwerfkatten te plaatsen op het openbaar domein;
- nieuwe zwerfkatten te melden aan de Gezondheidsdienst.

* Niet opgegeten voedsel trekt ongedierte aan. Aanwezigheid van ongedierte zorgt voor gezondheidsrisico’s bij mensen en dieren. Als u ongedierte in de buurt van voederbakjes opmerkt, meldt dit aan de Gezondheidsdienst (tel : 09 235 22 50).

Blijkbaar is er tijdens de grondige voorbereiding van deze voederpas van uitgegaan dat enkel gepensioneerde oude dametjes zo gek zijn om zich om het lot van zwerfkatten te bekommeren. Tot de medewerkers van Kat Zoekt Thuis behoren namelijk mensen van alle leeftijden en ieder van ons werkt naast het vrijwilligerswerk voltijds of minstens halftijds, ik hoef dus niet uit te leggen dat het in ons geval niet evident is om te voederen voor 12u ’s middags. Ook lijkt men te denken dat “zwerfkattenliefhebbers” (zo benoemt men ons, terwijl we die zwerfkatten net even graag van straat willen als zij, maar dan enkel om een andere reden) zeeën van tijd hebben. Maar geloof me, naast een fulltime job, het onderhoud van een opvang en de dagdagelijkse taken, blijft er niet veel tijd meer over om nog eens naar alle locaties terug te gaan om de voederbakjes netjes terug op te halen. Bovendien laten we onze locaties steeds netjes achter, de poezen krijgen vers water en nieuwe bakjes om uit te eten, de oude worden steeds meegenomen om af te wassen. Wel zijn we het volledig eens dat karkassen, visgraten, enz. uit den boze zijn, maar zelfs geen blikvoer, geen schuilhokjes meer…wat met de vijf vrijheden die door de mensen ten aanzien van dieren gerespecteerd moeten worden?

-Dieren zijn gevrijwaard van honger, dorst of onjuiste voeding.
-Dieren zijn gevrijwaard van thermisch en fysiek ongemak.
-Dieren zijn gevrijwaard van opzettelijk toegebrachte pijn en verwonding of ziekten.
-Dieren zijn gevrijwaard van angst en chronische stress.
-Dieren zijn vrij om een natuurlijk soorteigen gedragspatroon te kunnen hebben.

Moet deze zwerfkatten, die reeds achteloos aan hun lot overgelaten werden, dan alles ontnomen worden? Zijn deze vijf vrijheden dan enkel van toepassing op huiskatten, maar vervagen zij van zodra deze huiskatten gedumpt worden?

Nadat deze voorwaarden bekend werden gemaakt, brak een storm van protest los. Een overlegmoment met de gezondheidsdienst van stad Gent kon dan ook niet uitblijven. We hebben niet veel kunnen bereiken, behalve dat er naar ons geluisterd werd en dat is al een begin natuurlijk! Voorts wordt er 1 (!) houten schuilhok per park toegelaten dat op onze kosten wordt vervaardigd en opgesteld wordt in samenspraak met de groendienst. Wat betreft het natvoer blijven zij voorlopig bij hun standpunt. Hieromtrent hebben wij hen heel wat medische informatie overgemaakt, hopelijk kan deze info verandering brengen. Het tijdstip “kunnen” zij pas aanpassen na een eerste evaluatie volgend jaar. Elke keer wij ’s avond de zwerfkatten gaan voederen lopen wij dus risico op een boete voor sluikstorten voor een bedrag van maar liefst € 150!

Het feit dat de zwerfkattenproblematiek onder “het aanpakken van overlast” in het Dierenbeleidsplan van stad Gent valt, wijst er op dat het welzijn van deze zwerfkatten niet belangrijk gevonden wordt. Waar huiskatten nog onder Dierenwelzijn vallen, tuimelen ze als zwerfkat naar de laagste rangen, die van overlast. Terwijl, een kat is toch een kat, heeft een zwerfkat niet evenveel recht op voeding, een plaats om te schuilen, medische zorgen en liefde van een persoon die hen genegen is? Deze kat heeft er niet voor gekozen om gedumpt te worden, integendeel. De gedumpte kat is hier het slachtoffer en moet geholpen worden. Hopelijk zijn het in de toekomst de dumpers die zullen geviseerd worden en niet de mensen die een helpende hand toereiken.

Katjes Boeverie te Brugge

Aangezien Brugge tot op heden geen zwerfkattenbeleid heeft (hier belooft eindelijk verandering in te komen) moet onze Brugse tak zich momenteel bezighouden met het vangen van 6 zwerfpoezen. Deze poezen hadden in april-mei maar liefst 24 kleintjes gekregen! Een helse taak om voor ieder van hen een thuis te zoeken, om nog maar te zwijgen van de medische kosten dat zoiets met zich meebrengt.

De meldster had beloofd om ons financieel te sponsoren voor de sterilisatie van de 6 zwerfpoezen, indien wij ervoor konden zorgen dat ze gevangen werden. Hiervoor waren wij uiteraard zeer dankbaar!

Alle zes de poezen waren ondertussen al terug zwanger!

De eerste drie poezen waren rap gevangen en gesteriliseerd. Poes nummer 4 liet zich pas na enkele dagen en heel veel geduld in het transportbakje zetten. Wij hebben momenteel nog geen vangkooi in Brugge, want dit kost veel geld ( algauw 150 euro voor een goeie kooi). Alles wordt dus voorlopig ‘met de hand gedaan’, en dat zal onze vrijwilligster geweten hebben. Poes nummer 5 heeft een miskraam gekregen. Hierdoor was zij verzwakt en iets gemakkelijker te pakken. Poes nummer 6 laat nog op zich wachten. Deze poes heeft immers het minste vertrouwen in de mens.



Hiermee wordt een kitten-explosie vermeden, want 24 kleintjes (of meer!) krijgen ook weer kleintjes enz…

Dit is allemaal begonnen met 1 gedumpte, niet-gesteriliseerde poes!

Laat de boodschap dus duidelijk zijn: Laat uw kat castreren/steriliseren!