Goede samenwerking

Het valt regelmatig voor dat wij gecontacteerd worden door bedrijven of particulieren die met een zwerfkattenprobleem te kampen hebben. Dikwijls is het zo dat er niet tijdig ingegrepen wordt en er dikwijls reeds verschillende nestjes geboren zijn waardoor het probleem een nog grotere proportie heeft aangenomen dan het aanvankelijk was. Plotseling bestaat dit probleem uit 10 à 20 zwerfkatten i.p.v. slechts eentje. Meestal zijn deze poezen dan ook nog eens verwilderd waardoor het niet zo evident is om hen te vangen. Bovendien is het nog maar de vraag wat er moet gebeuren met deze verwilderde poezen indien zij niet op hun oorspronkelijke locatie mogen uitgezet worden. Ook is er een groot verschil tussen slechts 1 kat steriliseren of een dozijn poezen onvruchtbaar laten maken. Vaak verwachten mensen van ons dat het probleem stante pede wordt opgelost, wat door het beperkte aantal opvangplaatsen niet altijd mogelijk is. Ook het financiële aspect is een groot struikelpunt. Zij verwachten soms van ons dat wij de kosten volledig op ons nemen omdat ze denken dat wij toch gesubsidieerd worden. Niets is minder waar! Stad Gent subsidieert reeds de Poezenboot en het asiel in het Citadelpark en vindt dit ruimschoots voldoende. We zijn een beginnende VZW en ieder met ervaring weet hoe moeilijk het is om deze van de grond te krijgen. Om te beginnen zijn er de kosten voor de oprichting (neerleggen van de statuten bij de Rechtbank, verschijnen in het Belgisch Staatsblad) en de website die moeten betaald worden. De enige financiële steun waar we op kunnen rekenen is die van onze leden. We zijn nog relatief onbekend en zeker niet iedereen die onze website bezoekt zal zich lid maken. De leden komen dus maar met mondjesmaat binnen en de lidgelden zijn zeker niet voldoende om iedere Gentenaar met een zwerkat in zijn tuin te kunnen helpen. We kunnen natuurlijk wel afspreken om de kosten bijvoorbeeld te delen en als het slechts over 1 kat gaat is dit al meer evident dan dat het over 10 katten gaat. Als het over 1 tamme kat gaat, kunnen we ook al makkelijker zeggen dat we de kosten volledig op ons nemen omdat we een deel van deze kosten ook kunnen recupereren a.d.h.v. het adoptiegeld. Laat de boodschap dus duidelijk zijn, grijp op tijd in, dit is dus als het nog maar over 1 poes gaat. Ook zijn er bedrijven die minder diervriendelijke methodes hanteren. Zij laten gewoonweg een verdelginsfirma komen die de poezen vergiftigt. Dit is nochtans verboden, maar kan blijkbaar straffeloos als het om grote en machtige instellingen gaat.
Het bedrijf dat ons contacteerde voor Darcy en zijn broertje en zusjes gaf alleszins het goede voorbeeld! Op hun terrein dook plots een moeder met haar 5 toen reeds 4 maanden oude kittens op. De moeder lieten zij onmiddellijk via ons op hun kosten steriliseren. Zij mocht terug op het terrein uitgezet worden. De 5 kittens zijn echter een ander paar mouwen, zij waren duidelijk niet gewoon aan veel menselijk contact. Zij hebben deze 5 kittens gevangen en speciaal voor hen een grote volière gemaakt om hen te kunnen socialiseren. Inmiddels hebben deze poezen echter de leeftijd van 6 maanden bereikt en werd het tijd om hen onvruchtbaar te laten maken. Het bedrijf stond in voor de kosten van 2 kattinnen, Kat Zoekt Thuis nam de kosten voor 2 katers en 1 kattin op zich. Door het plaatsgebrek is het echter onmogelijk alle 5 de poezen in opvang te nemen. We wilden het eerst proberen met Darcy en we moeten zeggen dat hij grote vorderingen maakt. Als hij een thuis gevonden heeft is 1 van de resterende poezen aan de beurt. In afwachting verblijven zij nog in de volière bij dit bedrijf. Dit verhaal is een voorbeeld van wat wij een goede samenwerking noemen!

Kattenshow

Afgelopen weekend waren wij met een standje aanwezig op de kattenshow in Antwerpen en heb ik dergelijk evenement voor het eerst meegemaakt. Het was reeds met een wrang gevoel dat ik hiernaartoe ging. Onze organisatie streeft naar sterilisatie en castratie terwijl de cattery’s hier aanwezig kweken met hun poezen en dit terwijl poezen in het asiel aan de lopende band geëuthanaseerd worden! Natuurlijk, de poezen hier aanwezig zal je zelden in een asiel zien, zeker niet als zij een stamboom hebben waarvoor dik betaald werd. Er wordt dus duidelijk een onderscheid gemaakt tussen raskatten en huiskatten en zeker zwerfkatten behoren tot de laagste der rangen! Maar waarom dit onderscheid maken? Hebben raskatten een meerwaarde enkel en alleen omdat wij hen die geven? Ik vind van niet, alle katten gelijk voor de wet! Raskat, huiskat en zwerfkat!
Ook heb ik mijn ogen open getrokken toen ik zag hoe sommigen hun kat behandelden, veel affectie naar het dier toe heb ik niet gezien. Vele van de poezen zijn dit hele gebeuren reeds gewoon, maar verschillende zijn angstig door het vele lawaai, hebben stress, kruipen weg onder hun kussentje of in hun tentje, maar dan probeert het baasje de poes er hardnekkig uit te sleuren zodat ze zeker goed gezien kunnen worden. Misschien niet bij allen, maar bij velen is het hen duidelijk om het geld te doen, dit is geen dierenliefde maar regelrechte uitbuiting! Want hoewel verboden werden hier duidelijk kittens te koop aangeboden, de bordjes met opschrift “kittens te verkrijgen” waren bij vrijwel elke cattery waar te nemen! Waar is de inspectie van de FOD Volksgezondheid als je hen nodig hebt?! Een gemiddelde prijs van € 750 voor een kitten met stamboom wordt hier normaal gevonden, terwijl ik soms mensen aan de lijn krijg die achterover vallen omdat ik € 30 vraag voor een kitten dat gevaccineerd, ontvlooid en ontwormd werd. Dit bedrag is bovendien een bijdrage in de onkosten en geen aankoopsom, een kat is GEEN koopwaar!

De Gentse aidspoezen

Naar aanleiding van de oproep van poezencollega Sabine van der Meer, voorzitter van Zwerfkat in Nood (www.zwerfkat.com)en oprichtster van Buddy Kat (www.buddykat.be) om een petitie te tekenen tegen het euthanaseren van de Gentse aidspositieve zwerfpoezen (www.thepetitionsite.com/1/aids-positive-cats-have-to-die-according-to-gent-belgiumaids-positive-cats-have-to-die-according-to) wilde ik toch een stukje wijden aan aids bij poezen. Het gros van de mensen weet hier heel weinig over en “is aids overdraagbaar van katten op mensen?” (Nee!) is bijvoorbeeld een veelgestelde vraag. Veel mensen laten na diagnose van aids hun kat inslapen op advies van de dierenarts. Vaak is het echter zo dat deze diagnose gesteld wordt a.d.h.v. een sneltest, maar let op! Deze zijn vaak vals positief! Best wordt een uitgebreide test via het labo uitgevoerd, als deze positief is, kan u wennen aan het idee dat uw kat aidspositief is, dit wil echter nog niet zeggen dat u uw kat hoeft te laten euthanaseren! Een poes die aidspositief is kan gerust nog enkele jaren een goed leven hebben alvorens echt ziek te worden. Zo hebben wij momenteel Dickie in opvang, Dickie is aidspositief, maar je zou het hem totaal niet aangeven! Het is een forse gezonde kater van 10 jaar, kijk maar hoe hij in bijgevoegd filmpje met zijn balletje ravot als was hij nog een kitten van 3 maand. Zeg nu zelf, zou u deze kat laten inslapen?

Voor het filmpje zie : http://www.youtube.com/watch?v=o19Csmg3AXU

Stad Gent gebruikt sneltesten om de diagnose te stellen, dit houdt dus in dat het gebeurt dat poezen die niet aidspositief zijn ingeslapen worden door een valspositieve sneltest, maar zelfs al is de poes werkelijk aidspositief, dan nog is euthanasie een voorbarige conclusie. Aids is enkel overdraagbaar via bloed op bloed, er moet dus al hevig gevochten worden (wordt voornamelijk overgedragen via bijtwonden) om elkaar te besmetten, of via seksueel verkeer. Indien de volledige populatie gesteriliseerd is, wordt deze manier van overdracht dus al uitgesloten. Bovendien zal de kans om elkaar via vechtpartijen te besmetten hierdoor ook al een heel stuk kleiner worden doordat er meer rust is in de groep en minder concurrentiedrang onder de katers. Laat stad Gent dus weten hoe u denkt over hun euthanasiebeleid en teken die petitie! www.thepetitionsite.com/1/aids-positive-cats-have-to-die-according-to-gent-belgiumaids-positive-cats-have-to-die-according-to

Onverschilligheid

Wat ik totaal niet begrijp en wat me dus ook ongelooflijk stoort is onverschilligheid. Want niet alleen de daders van een bepaald feit zijn schuldig, maar ook zij die getuige zijn en niet ingrijpen. Afgelopen zomer bijvoorbeeld waren wij voor een vangactie op een kerkhof (hier worden ook vaak poezen gedumpt) toen een dame mij aansprak. Ze zei me dat daar verderop een kat lag die onder de vliegen zat. Ik ben gaan kijken en effectief, ik trof een uitgemergelde kat aan wiens kopje en lijf vol zat van de vliegen. Blijkbaar had hij niesziekte en kwamen de vliegen af op het snot. Ook was hij reeds uitgedroogd en het warme weer zal daar zeker geen goed aan gedaan hebben. We hebben hem onmiddellijk meegenomen, maar doordat het zondag was konden we pas de volgende dag met hem naar de dierenarts. Zijn vacht zat vol eitjes van de vliegen! We hebben deze zo goed als mogelijk uitgekamd, want als deze zouden uitgekomen zijn, was dit arme dier zeker en vast levend opgevreten! Ook probeerden we hem wat water toe te dienen met een spuitje. Bij de dierenarts kon hij onmiddellijk aan het infuus en hij leek er bovenop te komen. Na enkele dagen echter is hij heel plotseling letterlijk ingestort en overleden. Hij bleek ook aidspositief te zijn en zal waarschijnlijk reeds op het einde van zijn krachten geleefd hebben. Maar stel je voor dat wij daar toevallig niet geweest waren, dan was hij daar buiten overleden in veel ergere omstandigheden. Wat ik niet begrijp is dat zoveel verschillende mensen hem gewoon voorbij gelopen zijn zonder hulp te bieden, dat ze liever de andere kant uitkijken dan een kleine moeite te doen die misschien een leven kan redden. Toen ik het verhaal aan een collega vertelde, zei die ook dat hij waarschijnlijk niet zou ingegrepen hebben! Een gevoelsmatig mens kan zoiets toch niet vatten? Ooit werd me zelfs verweten dat er iets mis moest zijn in mijn hoofd omdat ik zowel mens als dier in nood zou helpen. Elk levend wezen heeft hier tenslotte toch recht op? Die persoon vond het echter niet normaal dat ik een dier in nood zou willen helpen. Ik vraag mezelf dan toch af of het met mij is dat er iets mis is of met de rest van het mensdom…

Uiterlijke schijn

Wat mensen hebben met het uiterlijk, het blijft me toch een raadsel. We beoordelen niet alleen elkaar op basis hiervan, maar gewoonweg alles, dus ook onze huisdieren. Dat merken wij heel goed aan het aantal telefoontjes voor bepaalde types van poezen. Voor die langharige kanjer of die stoot met edele trekjes van een Heilige Birmaan (maar verwaande karakter) staat de telefoon steevast roodgloeiend terwijl het anderzijds tergend stil blijft voor de zoveelste zwarte kat of “lelijkerd”. Krijgt men weet van de aanwezigheid van een Britse korthaar in het asiel, zou men bijna letterlijk op de vuist gaan met elkaar om dit prijsbeest mee naar huis te mogen nemen. Dit terwijl dat zielige zwarte poesje, ineengedoken in een hoekje, uitgeblust door de vele tegenslagen, zelfs niet opgemerkt wordt. We weten allemaal hoe dit verhaal eindigt, dit poesje krijgt aan het eind van de dag een dodelijke inspuiting (als ze geluk heeft, sommige asielen maken blijkbaar nog steeds gebruik van een chloroformbak!). Waarom deze poezen geen kans geven op een beter leven, zij zijn dikwijls nog het liefst en zullen het niet nalaten hun dankbaarheid te tonen. Maar neen, liever die langharige…”minpunt mevrouw, moet ik zeggen, het is duidelijk dat het hem aan opvoeding ontbreekt, springt steevast op tafel tijdens het eten”…”Oh, maar dat is helemaal niet erg hoor”…nee, want hij is langharig... Maar onze Plato, ZO een schat van een kat, wordt bij elk bezoek versleten voor lelijkaard, omdat hij een knipje heeft in zijn oor, het ongeluk heeft gehad om verwond te raken aan zijn oog, zijn tanden iets langer zijn dan normaal…dit geeft hem net zijn charmes! Zoals zijn zwarte vacht glanst, heb ik nog maar zelden gezien. Ik zie hem nog zo voor mij toen hij net binnen kwam, graatmager, zijn vacht bruin van de parasieten, hij is werkelijk getransformeerd!
Daarom, kijk verder dan die uiterlijke schijn en geef katten zoals Plato ook een kans, ze zijn het meer dan waard!

Erfenis

Vandaag kreeg ik een afschuwelijk verhaal te lezen, een verhaal waarvan ik vrees dat het vaak voorkomt. Het handelt over een dementerende oude vrouw die opgenomen werd in het ziekenhuis, zij zou nooit meer naar huis terugkeren. Er werd aan de kleindochter verzocht om voor haar katten te zorgen, de kleindochter had echter andere prioriteiten (het appartement van grootmoeder overhoop halen op zoek naar geld voor drugs). Verschillende mensen zijn nalatig geweest in dit verhaal en ik wil iedereen de gruwelijke details besparen, maar één van beide poezen heeft het alleszins met de dood moeten bekopen. Dit is het risico dat je als senior loopt, dat uw huisdieren aan hun lot overgelaten worden van zodra je sterft of niet meer in staat bent in te staan voor hun welzijn. Dit is iets wat zelfs mij al op mijn jeugdige leeftijd bezig houdt, wat gebeurt er met hen die samen met jou uw laatste jaren doorgebracht hebben, hen die u zoveel genegen zijn. Bij een bezoekje aan het asiel ben ik er ook reeds getuige van geweest hoe een hond, bevend van schrik, duidelijk zelf al op leeftijd, werd binnengebracht. Het baasje was blijkbaar overleden. Verschrikkelijk gewoon hoe zo’n dier plotseling uit zijn liefdevolle omgeving wordt weggerukt om bijna letterlijk in de hel te belanden. Bevend, in een hoekje gekropen en waarschijnlijk de euthanasiespuit die op hem wacht, want hoeveel kans maakt een oude van dagen om geadopteerd te worden, om toch nog zijn laatste momenten in een knusse thuis te mogen slijten. Verschillende van deze mensen hebben geen familie meer, bij wie deze huisdieren terecht zouden kunnen, maar ik verzeker jullie, er zijn heel veel van deze mensen die wel nog familie hebben. De meesten willen echter duidelijk wel de erfenis, maar niet de zorg van deze dieren op zich nemen, nochtans de grootste wens van hun overleden "dierbare". Ongelooflijk welke drogredenen mensen allemaal uitvinden om deze taak toch maar niet op zich te moeten nemen. Lukt dit om gegronde redenen niet en wordt er op een waardige manier naar een nieuwe en goede thuis gezocht, tot daar aan toe, maar de mevrouw die de poes van haar overleden schoonmoeder aan me probeerde te “verkopen” als zijnde mijn eigen verloren gewaande poes die ik al maanden miste, vond ik toch alles slaan! Ze had gewoonweg mijn flyer al die tijd bijgehouden voor tegen dat het zover zou zijn, om op die manier van poes af te raken. Mijn vermiste kat was overigens spierwit, die van schoonmama had een gekleurde staart en plek op het kopje. Wat een laffe manier om van een ongewenst levend wezen af te raken, om nog maar te zwijgen van de valse hoop die gegeven wordt.

"Moeilijke" karakters

Ik schrijf dit stuk n.a.v. een blog geschreven door een poezencollega (http://katdegoedehoop.blogspot.com). Deze blog vertelt het verhaal van Orange, Omar, Nelleke en Frauke. Vier prachtige poezen die door hun karakter echter zo goed als geen kans maken op adoptie. Nochtans zijn zij niet verloren, met heel veel liefde, aandacht en geduld kunnen zij evenzeer openbloeien tot die knuffelpoes waar iedereen van droomt. De meeste mensen hebben moeite om dit te geloven, maar dan zeg ik, onderschat onze ervaringen op dit vlak niet. Reeds meerdere malen hebben wij ontroerende verhalen te horen gekregen van vroegere adoptanten die ons vertellen dat ze nog geen seconde spijt hebben gehad van hun keuze, dat er niets mooiers is dan een schuchtere poes te zien openbloeien tot de prachtpoes die zij is, haar alle ellende te doen vergeten en te zien genieten van de kans die zij nog gekregen heeft. Een van deze verhalen handelt over Fran. Zij werd oorspronkelijk gedumpt in het stadspark en leefde afgezonderd van de andere poezen. Het was duidelijk dat wat zij meegemaakt had, haar getekend had en haar vertrouwen in de mensheid had doen verliezen, want zij liet zich niet benaderen door ons, zeker niet om gestreeld te worden. Ondanks haar onplaatsbare karakter, besloten we toch haar een kans te geven. In de bench kon ze geen kant uit en was ze verplicht om zich te laten strelen. Ze reageerde zeker niet agressief, maar genoot ook niet van de strelingen want ze kromp telkens in elkaar. Toch wist ik dat het goed kon komen met haar, want als ze niet uithalen of grommen is dit al een goed teken, als ze nu toch maar een kans kreeg van iemand die haar wil adopteren. En gelukkig voor Fran heeft die kans zich aangediend. Door iemand die besefte dat zij haar tijd nodig zou hebben, maar dat dit zeker en vast zou lonen. Nu, een paar maanden later, ontvingen wij het nieuws dat alles goed gaat met haar. Ze heet nu Koshka en is een enorm lieve knuffelaar geworden. Zo zie je maar, wij vertellen geen leugens! :-) Katten zijn tenslotte een beetje zoals mensen, zij worden ook getekend door levenservaringen, maar met veel begrip en liefde kan veel bereikt worden...

Voederpas

Zoals de meeste onder ons wel reeds zullen weten, werd er in het Gentse een algemeen voederverbod ingevoerd voor vogels zoals duiven, meeuwen, eenden, maar ook voor zwerfkatten. Voor zwerfkatten wordt echter een uitzondering gemaakt, in die zin dat mensen met een voederpas deze wel nog mogen voederen. Dit vonden wij een goede maatregel, ware het niet dat er aan de voorwaarden voor het bekomen van zo’n voederpas nogal moeilijk voldaan kan worden.

Voorwaarden voor het bekomen van een voederpas:

De meerderjarige persoon vermeld op de voederpas engageert zich om :
- enkel zwerfkatten te voederen;
- de zwerfkatten enkel te voederen met droogvoer en de dieren geen karkassen, vers vlees, slachtafval, keukenresten, visgraten, blikvoer, enz. te voeren;
- het droogvoer aan te bieden in een bakje en nooit los op de grond;
- de bakjes na 18.00 u weg te halen* en af te wassen;
- de zwerfkatten op vaste plaatsen en tijdstippen te voederen, enkel in de voormiddag voor 12.00 u;
- de dieren enkel vers water aan te bieden in een aangepast bakje of dispenser;
- geen schuilhokjes voor zwerfkatten te plaatsen op het openbaar domein;
- nieuwe zwerfkatten te melden aan de Gezondheidsdienst.

* Niet opgegeten voedsel trekt ongedierte aan. Aanwezigheid van ongedierte zorgt voor gezondheidsrisico’s bij mensen en dieren. Als u ongedierte in de buurt van voederbakjes opmerkt, meldt dit aan de Gezondheidsdienst (tel : 09 235 22 50).

Blijkbaar is er tijdens de grondige voorbereiding van deze voederpas van uitgegaan dat enkel gepensioneerde oude dametjes zo gek zijn om zich om het lot van zwerfkatten te bekommeren. Tot de medewerkers van Kat Zoekt Thuis behoren namelijk mensen van alle leeftijden en ieder van ons werkt naast het vrijwilligerswerk voltijds of minstens halftijds, ik hoef dus niet uit te leggen dat het in ons geval niet evident is om te voederen voor 12u ’s middags. Ook lijkt men te denken dat “zwerfkattenliefhebbers” (zo benoemt men ons, terwijl we die zwerfkatten net even graag van straat willen als zij, maar dan enkel om een andere reden) zeeën van tijd hebben. Maar geloof me, naast een fulltime job, het onderhoud van een opvang en de dagdagelijkse taken, blijft er niet veel tijd meer over om nog eens naar alle locaties terug te gaan om de voederbakjes netjes terug op te halen. Bovendien laten we onze locaties steeds netjes achter, de poezen krijgen vers water en nieuwe bakjes om uit te eten, de oude worden steeds meegenomen om af te wassen. Wel zijn we het volledig eens dat karkassen, visgraten, enz. uit den boze zijn, maar zelfs geen blikvoer, geen schuilhokjes meer…wat met de vijf vrijheden die door de mensen ten aanzien van dieren gerespecteerd moeten worden?

-Dieren zijn gevrijwaard van honger, dorst of onjuiste voeding.
-Dieren zijn gevrijwaard van thermisch en fysiek ongemak.
-Dieren zijn gevrijwaard van opzettelijk toegebrachte pijn en verwonding of ziekten.
-Dieren zijn gevrijwaard van angst en chronische stress.
-Dieren zijn vrij om een natuurlijk soorteigen gedragspatroon te kunnen hebben.

Moet deze zwerfkatten, die reeds achteloos aan hun lot overgelaten werden, dan alles ontnomen worden? Zijn deze vijf vrijheden dan enkel van toepassing op huiskatten, maar vervagen zij van zodra deze huiskatten gedumpt worden?

Nadat deze voorwaarden bekend werden gemaakt, brak een storm van protest los. Een overlegmoment met de gezondheidsdienst van stad Gent kon dan ook niet uitblijven. We hebben niet veel kunnen bereiken, behalve dat er naar ons geluisterd werd en dat is al een begin natuurlijk! Voorts wordt er 1 (!) houten schuilhok per park toegelaten dat op onze kosten wordt vervaardigd en opgesteld wordt in samenspraak met de groendienst. Wat betreft het natvoer blijven zij voorlopig bij hun standpunt. Hieromtrent hebben wij hen heel wat medische informatie overgemaakt, hopelijk kan deze info verandering brengen. Het tijdstip “kunnen” zij pas aanpassen na een eerste evaluatie volgend jaar. Elke keer wij ’s avond de zwerfkatten gaan voederen lopen wij dus risico op een boete voor sluikstorten voor een bedrag van maar liefst € 150!

Het feit dat de zwerfkattenproblematiek onder “het aanpakken van overlast” in het Dierenbeleidsplan van stad Gent valt, wijst er op dat het welzijn van deze zwerfkatten niet belangrijk gevonden wordt. Waar huiskatten nog onder Dierenwelzijn vallen, tuimelen ze als zwerfkat naar de laagste rangen, die van overlast. Terwijl, een kat is toch een kat, heeft een zwerfkat niet evenveel recht op voeding, een plaats om te schuilen, medische zorgen en liefde van een persoon die hen genegen is? Deze kat heeft er niet voor gekozen om gedumpt te worden, integendeel. De gedumpte kat is hier het slachtoffer en moet geholpen worden. Hopelijk zijn het in de toekomst de dumpers die zullen geviseerd worden en niet de mensen die een helpende hand toereiken.

Katjes Boeverie te Brugge

Aangezien Brugge tot op heden geen zwerfkattenbeleid heeft (hier belooft eindelijk verandering in te komen) moet onze Brugse tak zich momenteel bezighouden met het vangen van 6 zwerfpoezen. Deze poezen hadden in april-mei maar liefst 24 kleintjes gekregen! Een helse taak om voor ieder van hen een thuis te zoeken, om nog maar te zwijgen van de medische kosten dat zoiets met zich meebrengt.

De meldster had beloofd om ons financieel te sponsoren voor de sterilisatie van de 6 zwerfpoezen, indien wij ervoor konden zorgen dat ze gevangen werden. Hiervoor waren wij uiteraard zeer dankbaar!

Alle zes de poezen waren ondertussen al terug zwanger!

De eerste drie poezen waren rap gevangen en gesteriliseerd. Poes nummer 4 liet zich pas na enkele dagen en heel veel geduld in het transportbakje zetten. Wij hebben momenteel nog geen vangkooi in Brugge, want dit kost veel geld ( algauw 150 euro voor een goeie kooi). Alles wordt dus voorlopig ‘met de hand gedaan’, en dat zal onze vrijwilligster geweten hebben. Poes nummer 5 heeft een miskraam gekregen. Hierdoor was zij verzwakt en iets gemakkelijker te pakken. Poes nummer 6 laat nog op zich wachten. Deze poes heeft immers het minste vertrouwen in de mens.



Hiermee wordt een kitten-explosie vermeden, want 24 kleintjes (of meer!) krijgen ook weer kleintjes enz…

Dit is allemaal begonnen met 1 gedumpte, niet-gesteriliseerde poes!

Laat de boodschap dus duidelijk zijn: Laat uw kat castreren/steriliseren!