Zomerverhalen (deel 2)

Terwijl ik vertederd naar dit nestje kittens kijk, bedenk ik me dat dat dit een periode is dat er héél veel kittens geboren worden die minder geluk hebben. Velen zijn ongewenst en worden letterlijk “geboren om te sterven”, ze worden levend begraven, doorgespoeld, verdronken, doodgeslagen en ga zo maar door, je kan je niet voorstellen hoe ziek een menselijke geest kan zijn. Het is onvoorstelbaar dat iemand iets dat zo klein en broos is, kwaad kan doen. Het is het begin van een leven, iets dat gekoesterd zou moeten worden.
Anderen worden buiten geboren, hebben het geluk of het ongeluk (hangt ervan af wie de ontdekker is) nooit ontdekt te worden, velen halen het niet, sterven in erbarmelijke omstandigheden. Denk maar aan die vloedregens van de laatste tijd, hoeveel pasgeboren kittens zouden er niet verdronken zijn. Of ik denk aan de kittens die geboren werden op een ommuurd autokerkhof, aanvankelijk hadden zij nog de moedermelk, maar op een bepaalde leeftijd hebben zij nood aan vast voedsel en vers drinkwater, geen van beiden was beschikbaar op deze locatie en verschillende kittens waren reeds de hongerdood gestorven voor wij hen ontdekten.
Verplichte sterilisatie, velen panikeren bij het horen van deze boodschap. Vrezen dat de katten gaan uitsterven, sommigen verwijten ons zelfs dat wij verantwoordelijk zullen zijn voor het uitsterven van het kattenras, vragen ons wat er mis is met verwilderde katten. Daar is niets mis mee, ware het niet dat er onlosmakelijk veel lijden met verbonden is. Wij steriliseren de katten niet om het de mensen aangenamer te maken (velen zien te veel katten als een overlast), maar om het lijden te beperken.
Een kattin met een miskraam, we kunnen haar niet helpen, want we kunnen haar niet vangen, ze is namelijk verwilderd, een vangkooi met eten brengt geen oplossing, ze is te verzwakt om nog zin te hebben in eten. Zij is een vreselijke dood moeten sterven, had zij op tijd gesteriliseerd geweest, dan was dit niet gebeurd. Deze verwilderde poes was de nakomelinge van een huiskat. Had het baasje zijn verantwoordelijkheid genomen en zijn kat gesteriliseerd, dan was dit niet gebeurd.
En geloof me, het uitsterven van het kattenras, daar zijn we nog héééél ver vandaan en dit zal ook nooit gebeuren, dit is dan ook niet het doel van verplichte sterilisatie, wel het enorme aantal levens die jaarlijks vroegtijdig beëindigd worden in de vele asielen door plaatsgebrek verminderen of zelfs tot nul herleiden…

Dankuwel meneer (of mevrouw) de dumper!

Woensdag 18u30 op een van onze vaste voederlocaties. Hier vertoeven ca 16 verwilderde katten die bijna allemaal door Kat Zoekt Thuis vzw gesteriliseerd werden. Vele avonden hebben we ervoor opgeofferd, eindeloos geduld hebben we moeten tonen om al deze poezen te kunnen vangen. Bij verwilderde poezen komt er bijna altijd een vangkooi aan te pas en de ene kat is al achterdochtiger (lees slimmer) dan de andere. Sommige lopen er bijna blindelings in, andere weten op behendige manier het eten te stelen zonder op dat plaatje te trappen dat de kooi doet dichtslaan, maar onze volharding werd beloond en het was een aangenaam gevoel niet te moeten vrezen voor zwangere poezen of kittens die god weet waar (probeer ze maar te vinden!) geboren zouden worden. Tot een of andere slimmerik het nodig achtte door 1 stomme daad ons werk te niet te doen en een zwangere kattin op deze locatie te dumpen. Verschillende avonden hebben we geprobeerd deze poes te pakken te krijgen, maar ze was ons steeds te slim af. Tot we die bewuste woensdag op de locatie aankwamen en zagen dat ze bevallen was, bovenop een houtstapel notabene! Een kitten lag nog bij mamapoes, 2 andere kittens waren reeds een heel stuk lager tussen die reusachtige houtblokken gezakt en krijsten het uit. Geen haar op ons hoofd die eraan denkt die kittens aan hun lot over te laten, dus begonnen we de houtblokken voorzichtig een voor een weg te halen, bang dat we een verkeerde beweging zouden maken en de stapel die tere lijfjes zou verpletteren. Maar we hebben ze gevonden! Eentje was al bijna onderkoeld. We hielden de kleintjes warm met onze lichaamswarmte en door ze warm te wrijven. In de tussentijd hoopten we mamapoes te pakken te krijgen, want die kittens hadden hun mama nodig! Koppig liet ze zich niet zien en uiteindelijk waren we genoodzaakt een noodoplossing te zoeken voor deze pasgeboren kittens. Gelukkig hebben we een superpleegmama gevonden die deze kittens verzorgt en vertroetelt als waren het haar eigen kinderen. Momenteel stellen ze het goed en elke dag is een dag gewonnen, we hopen dat ze mogen opgroeien tot grote, sterke katten.
Maar ook wij zijn koppig en dag na dag zullen we proberen mamapoes te pakken te krijgen tot we ze hebben! Natuurlijk zou het voor ons makkelijker zijn moesten mensen eens nadenken voordat ze dergelijke idiote daad begaan! Wat is er zo verkeerd aan kittens die in “het wild” geboren worden, hoor ik dat soort mensen al vragen. Wat daar zo verkeerd aan is? Hadden wij mamapoes niet gevonden, de kittens niet horen krijsen, dan waren er gisteren alvast 2 kittens gestorven van ontbering, is dat dan zo prachtig?!

Jong leven vroegtijdig beëindigd

Dinsdag 17 augustus 2010, 17u30, gedaan met werken en op weg naar de bushalte. In de verte zie ik iets aan de kant van de weg liggen, ik hoop op een verloren kledingstuk, maar mijn vrees wordt bevestigd als ik nader. Een jong aangereden katje, nog geen 6 maanden oud, uit respect beslis ik dit arme dier aan de kant te leggen, weg van het verkeer, om te voorkomen dat onbenullen er nog eens over zouden rijden. Zijn roerloze lichaam was nog warm, het moest dus niet zo lang geleden gebeurd zijn, echter geen hartslag meer te bespeuren, ik kan enkel hopen dat hij op slag dood was. Een dame en een heer aan de bushalte bedankten me voor die daad, iedereen liep er gewoon voorbij, negeerden het feit dat hier juist een leven een abrupt einde had gekend. Ongelukken kunnen gebeuren, maar ik geloof dat veel ongelukken vermeden kunnen worden, maar dat de meeste mensen zelfs niet de moeite nemen om uit te wijken, laat staan om te stoppen om te kijken of ze nog hulp kunnen bieden of het dier aan de kant te leggen. De dame en heer aan de bushalte bevestigden mijn gedachten, de mensen hebben geen respect, denken enkel aan zichzelf.
Veel mensen zijn van mening dat een kat buiten moet kunnen lopen om gelukkig te zijn, het is dan wel zonde als dit geluk van korte duur was. Daarom, wie een katje adopteert en dit wil buitenlaten, ga dan eerst na of het daarvoor wel een veilige omgeving is, zijn er geen drukke straten in de buurt, laat uw kat buiten aan een drukke straat en je weet gewoon dat het een kwestie van tijd is eer er een ongeluk gebeurt. Een kat kan evenzeer gelukkig zijn binnen, als ze een speelkameraadje heeft, veel aandacht krijgt, veel afleiding en speelgoed ter beschikking heeft. Een afgebakende tuin kan ook soelaas bieden, is dit niet mogelijk, leer het katje dan dat hij de straat moet vermijden.
Allemaal tips opdat uw lieveling een gelukkig én lang leven zou kunnen lijden, maar vooral als laatste eerbetoon aan dat jonge leven dat veel te vroeg een einde kende, zoals er jaarlijks duizenden zijn...

Zomerverhalen (deel 1)

De zomer, een mooie tijd? Lang niet voor iedereen! Voor talloze huisdieren betekent het begin van de zomer het einde van hun gelukzalige leventje. Mensen vertrekken op reis en vinden het de normaalste zaak van de wereld om daarvoor hun huisdier te dumpen: koffers maken, inkopen doen, gps aanschaffen, hond naar het asiel brengen… Het staat in het lijstje “things to do” als is het de normaalste zaak van de wereld. Toppunt is dat ze dan na de vakantie “gewoon” een andere hond nemen!

Asielen worden momenteel overspoeld door gedumpte honden en katten. En de cijfers liegen er niet om, het aantal gedumpte huisdieren blijft stijgen!

Ook wij worden overspoeld door meldingen van achtergelaten poezen en kittens. Alle opvangplaatsen van Kat Zoekt Thuis zijn momenteel echter volzet en we hebben geen andere keuze dan nieuwe meldingen af te wijzen, ons schuldig voelend omdat we weten dat de kansen op overleving van deze dieren hierdoor zo goed als nihil worden. Meldingen blijven aannemen is echter niet verstandig, hierdoor wordt het leven van de poezen die reeds in opvang zijn, namelijk in gevaar gebracht. Door een overvolle opvang stijgt de infectiedruk en dus de kans dat de dieren ziek worden, een probleem waar vele asielen met te kampen krijgen. Deze zijn daarom niet slecht, ze proberen zich te redden met de middelen die ze hebben. De schuld ligt echter wel bij de mensen die zonder scrupules hun huisdier dumpen, zij zijn verantwoordelijk voor het leed dat hierdoor veroorzaakt wordt.

Het wordt hoog tijd dat de overheid zijn verantwoordelijkheid neemt en werk maakt van een deftige sensibiliseringscampagne! De mensen moeten gewezen worden op hun verantwoordelijkheden wanneer zij een dier in huis nemen. Een huisdier brengt kosten met zich mee, moet gesteriliseerd worden, er moet opvang zijn tijdens de vakantie...
Want nee, beste mensen, uw huisdier dumpen voor uw jaarlijkse vakantie is zeker GEEN normale zaak!

Vermist

Elke week krijgen we verschillende meldingen binnen over vermiste poezen. Veel mensen gaan ervan uit dat de poes in kwestie weggelopen is, vaak is dit echter een verkeerde conclusie. Het verkeer kan alvast een van de oorzaken zijn waarom poes niet meer huiswaarts keert, het komt echter heel vaak voor dat het lijkt of poeslief wel in rook is opgegaan. Veelvuldig flyers verdelen, affiches in de buurtwinkels, mensen aanspreken, langsgaan in het asiel in de buurt, dierenartsen contacteren met de vraag of er geen gewonde poes werd binnengebracht…het lijkt soms niets op te brengen. De onzekerheid is nog het ergst: niet weten wat er gebeurd is, de verschrikkelijkste beelden die door je hoofd flitsen, kan je hem nog helpen, is het al te laat… Veel mensen achterhalen nooit de waarheid en zullen zich voor eeuwig blijven afvragen wat er gebeurd is met hun lieveling.
Niet iedereen is er zich van bewust, maar jammer genoeg lopen er ook mensen rond die het minder goed voor hebben met katten. Sommigen kunnen niet verdragen dat ze in hun tuin lopen, nog anderen worden al achterdochtig als er nog maar een kat naar hun duivenhok loert of te dicht bij de vijver met die o zo dure vissen komt. Er zijn ook mensen die gewoon een hekel hebben aan katten en het niet zullen nalaten een kat iets aan te doen als ze de kans hebben. Katten die vergiftigd of doodgeschoten worden, het is geen uitzondering.
Zo was er iemand die ons op de beurs waar we afgelopen weekend pannenkoeken verkocht hebben enkel wou steunen als het geld gebruikt zou worden om poezen te euthanaseren. Zijn reden: ze moeten allemaal weg! Dan mag hij ons inderdaad wel steunen, want we halen de poezen net weg! We steriliseren en vaccineren hen en we geven hen een echte thuis, een thuis waar ze veilig en geborgen zijn. Veel mensen vinden dat een kat buiten moet kunnen lopen, maar als een kandidaat adoptant ons echter vertelt dat poes niet buiten zal gelaten worden of niet buiten kan, zijn we toch al een stuk geruster. Gewoon omdat we weten hoeveel gevaren er buiten loeren. Als de poes voldoende afleiding heeft binnen: speeltjes, krabpaal, kameraadje, menselijke aandacht, lekker eten… hoeft dit zeker geen probleem te vormen! De meeste poezen willen dan zelfs al niet meer op verkenning trekken buiten en verkiezen de warmte en geborgenheid boven het avontuur.

Ik wil dit stukje opdragen aan Ishtar, mijn spierwitte kater die op driejarige leeftijd op een dag niet meer naar huis gekomen is, hij is inmiddels 6 jaar vermist en nog steeds vraag ik me af wat er gebeurd kan zijn. Ik kan maar één ding hopen: dat hij niet heeft moeten lijden.

Ik mis je zo erg, waar ben je toch, het lijkt wel of je van de aardbodem verdwenen bent. Ik heb reeds alles afgezocht, gaf je maar een teken van leven. Ik die al schrik had voor wat ik zou moeten doen indien je er over tien jaar niet meer zou zijn, had niet verwacht dat dit moment zo snel zou komen. Het doet zo’n pijn dat het lijkt alsof mijn hart in elkaar aan het schrompelen is. Ik zou alles doen om je terug te krijgen, ik zou mijn leven geven als ik wist dat ik je daarmee pijn zou kunnen besparen. Al de gedachten die door mijn hoofd gaan, de beelden die ik voor me zie, het maakt me gek, niet te weten wat er met je gebeurd is, die onzekerheid is nog het ergste. Wist ik maar of je hulp nodig hebt. Maar de tijd tikt verder en de kans dat ik je ooit weerzie wordt kleiner met de dag.  Drie jaar lang was je er steeds voor me, die tijd was veel te kort. Ik mis je mijn vriend…

Goede samenwerking

Het valt regelmatig voor dat wij gecontacteerd worden door bedrijven of particulieren die met een zwerfkattenprobleem te kampen hebben. Dikwijls is het zo dat er niet tijdig ingegrepen wordt en er dikwijls reeds verschillende nestjes geboren zijn waardoor het probleem een nog grotere proportie heeft aangenomen dan het aanvankelijk was. Plotseling bestaat dit probleem uit 10 à 20 zwerfkatten i.p.v. slechts eentje. Meestal zijn deze poezen dan ook nog eens verwilderd waardoor het niet zo evident is om hen te vangen. Bovendien is het nog maar de vraag wat er moet gebeuren met deze verwilderde poezen indien zij niet op hun oorspronkelijke locatie mogen uitgezet worden. Ook is er een groot verschil tussen slechts 1 kat steriliseren of een dozijn poezen onvruchtbaar laten maken. Vaak verwachten mensen van ons dat het probleem stante pede wordt opgelost, wat door het beperkte aantal opvangplaatsen niet altijd mogelijk is. Ook het financiële aspect is een groot struikelpunt. Zij verwachten soms van ons dat wij de kosten volledig op ons nemen omdat ze denken dat wij toch gesubsidieerd worden. Niets is minder waar! Stad Gent subsidieert reeds de Poezenboot en het asiel in het Citadelpark en vindt dit ruimschoots voldoende. We zijn een beginnende VZW en ieder met ervaring weet hoe moeilijk het is om deze van de grond te krijgen. Om te beginnen zijn er de kosten voor de oprichting (neerleggen van de statuten bij de Rechtbank, verschijnen in het Belgisch Staatsblad) en de website die moeten betaald worden. De enige financiële steun waar we op kunnen rekenen is die van onze leden. We zijn nog relatief onbekend en zeker niet iedereen die onze website bezoekt zal zich lid maken. De leden komen dus maar met mondjesmaat binnen en de lidgelden zijn zeker niet voldoende om iedere Gentenaar met een zwerkat in zijn tuin te kunnen helpen. We kunnen natuurlijk wel afspreken om de kosten bijvoorbeeld te delen en als het slechts over 1 kat gaat is dit al meer evident dan dat het over 10 katten gaat. Als het over 1 tamme kat gaat, kunnen we ook al makkelijker zeggen dat we de kosten volledig op ons nemen omdat we een deel van deze kosten ook kunnen recupereren a.d.h.v. het adoptiegeld. Laat de boodschap dus duidelijk zijn, grijp op tijd in, dit is dus als het nog maar over 1 poes gaat. Ook zijn er bedrijven die minder diervriendelijke methodes hanteren. Zij laten gewoonweg een verdelginsfirma komen die de poezen vergiftigt. Dit is nochtans verboden, maar kan blijkbaar straffeloos als het om grote en machtige instellingen gaat.
Het bedrijf dat ons contacteerde voor Darcy en zijn broertje en zusjes gaf alleszins het goede voorbeeld! Op hun terrein dook plots een moeder met haar 5 toen reeds 4 maanden oude kittens op. De moeder lieten zij onmiddellijk via ons op hun kosten steriliseren. Zij mocht terug op het terrein uitgezet worden. De 5 kittens zijn echter een ander paar mouwen, zij waren duidelijk niet gewoon aan veel menselijk contact. Zij hebben deze 5 kittens gevangen en speciaal voor hen een grote volière gemaakt om hen te kunnen socialiseren. Inmiddels hebben deze poezen echter de leeftijd van 6 maanden bereikt en werd het tijd om hen onvruchtbaar te laten maken. Het bedrijf stond in voor de kosten van 2 kattinnen, Kat Zoekt Thuis nam de kosten voor 2 katers en 1 kattin op zich. Door het plaatsgebrek is het echter onmogelijk alle 5 de poezen in opvang te nemen. We wilden het eerst proberen met Darcy en we moeten zeggen dat hij grote vorderingen maakt. Als hij een thuis gevonden heeft is 1 van de resterende poezen aan de beurt. In afwachting verblijven zij nog in de volière bij dit bedrijf. Dit verhaal is een voorbeeld van wat wij een goede samenwerking noemen!

Kattenshow

Afgelopen weekend waren wij met een standje aanwezig op de kattenshow in Antwerpen en heb ik dergelijk evenement voor het eerst meegemaakt. Het was reeds met een wrang gevoel dat ik hiernaartoe ging. Onze organisatie streeft naar sterilisatie en castratie terwijl de cattery’s hier aanwezig kweken met hun poezen en dit terwijl poezen in het asiel aan de lopende band geëuthanaseerd worden! Natuurlijk, de poezen hier aanwezig zal je zelden in een asiel zien, zeker niet als zij een stamboom hebben waarvoor dik betaald werd. Er wordt dus duidelijk een onderscheid gemaakt tussen raskatten en huiskatten en zeker zwerfkatten behoren tot de laagste der rangen! Maar waarom dit onderscheid maken? Hebben raskatten een meerwaarde enkel en alleen omdat wij hen die geven? Ik vind van niet, alle katten gelijk voor de wet! Raskat, huiskat en zwerfkat!
Ook heb ik mijn ogen open getrokken toen ik zag hoe sommigen hun kat behandelden, veel affectie naar het dier toe heb ik niet gezien. Vele van de poezen zijn dit hele gebeuren reeds gewoon, maar verschillende zijn angstig door het vele lawaai, hebben stress, kruipen weg onder hun kussentje of in hun tentje, maar dan probeert het baasje de poes er hardnekkig uit te sleuren zodat ze zeker goed gezien kunnen worden. Misschien niet bij allen, maar bij velen is het hen duidelijk om het geld te doen, dit is geen dierenliefde maar regelrechte uitbuiting! Want hoewel verboden werden hier duidelijk kittens te koop aangeboden, de bordjes met opschrift “kittens te verkrijgen” waren bij vrijwel elke cattery waar te nemen! Waar is de inspectie van de FOD Volksgezondheid als je hen nodig hebt?! Een gemiddelde prijs van € 750 voor een kitten met stamboom wordt hier normaal gevonden, terwijl ik soms mensen aan de lijn krijg die achterover vallen omdat ik € 30 vraag voor een kitten dat gevaccineerd, ontvlooid en ontwormd werd. Dit bedrag is bovendien een bijdrage in de onkosten en geen aankoopsom, een kat is GEEN koopwaar!